1980 – 1984
Historie van RTC “De Bidon” – Deel 3 – 1980 – 1984
In deze derde aflevering de eerste helft van de jaren 80
Het tijdsbeeld van de beginjaren tachtig
In de beginjaren van dit decennium zien we de opkomst van de eerste computers en de eerste videocamera’s. Ronald Reagan wordt voor 8 jaar de president van Amerika, terwijl in de Sovjet Unie kameraad Breznjev het loodje legt en uiteindelijk wordt opgevolgd door Michael Gorbatsjov. Ook wordt de wereld opgeschrikt door de moord op John Lennon in New York en de decembermoorden in Suriname. In 1982 heeft ook de Falklandoorlog plaats tussen Argentinië en Engeland.
Een primeur met zeer grote impact is ook, dat in 1983 de eerste drie AIDS patiënten in Nederland worden geregistreerd. Massale demonstraties vinden plaats tegen het plaatsen van kernwapens. Die komen er uiteindelijk niet, mede door de toenadering tussen Amerika en het Rusland van Gorbatsjov. Voor Roosendaal ook met gevolgen, de wijk Tolberg had al ruimte ingepland voor woningen van Amerikanen op Woensdrecht. Dit is nu nog steeds weiland ter hoogte van de Haiinksestraat.
Op sportief gebied wordt Hilbert van der Duim verrassend wereldkampioen schaatsen vóór Eric Heiden. Na de successen op het WK van ’74 en ’78 mist het Nederlands elftal het WK in Spanje in ’82 en het EK in Frankrijk in ‘84. Dit laatste na de uitslag Spanje- Malta 12-1, de keeper van Malta hoeft heden ten dagen nog steeds niet te werken !! In de Tour heeft Nederland zijn grote succes met de zege van Joop Zoetemelk in 1980 vóór Henny Kuiper. De jaren daarna verdelen Hinault (’81, ’82 en ’85)en Fignon (’83 en ’84) de zeges. Ook gaat Henny Kuiper in die jaren zijn klassiekers winnen: Ronde van Vlaanderen, Ronde van Lombardije, Parijs- Roubaix.
Op locaal gebied zien we begin augustus 1980 na de tourzege van Joop de geboorte van de Draai van de Kaai.
Het materiaal
Op het gebied van fietsmateriaal verandert er nauwelijks iets of het moet zijn, dat de klassieke vijfpion wordt vervangen door meer kransjes tot 7 aan toe. De frames zijn van staal met de kabels vrij boven het stuur. Er wordt gereden met teenhaken en met buiscommandeurs. Nog steeds wordt er op tubes gereden, hetgeen tot gevolg heeft, dat er vaak wordt lek gereden. De reparatie gebeurt in de volgbus, waar tubes en plaklint aanwezig zijn. Buiten de koersen rijdt niemand met een valhelm, al heeft Leo Notenboom de mogelijkheid om moderne, gekleurde helmen te leveren, het zijn nog wel de klassieke ‘worsthelmen’.
Een noviteit, die via de sponsor Rinus van Zitteren in de club wordt ingevoerd, is de gladde broek, nog wel geheel zwart, maar met de sponsornaam op de pijp. Onze voorzitter Jan Nijssen is de allereerste, die zich in 1980 aan de start meldt met zo’n broek.
1980
De grootste primeur is in 1980, dat De Bidon een eigen clubblad krijgt. De samenwerking met Wielervereniging Roosendaal en de jeugdclub Jong Roosendaal wordt beëindigd. Onder de naam “De Regenboog” wordt het nieuwe clubblad geboren en zo krijgt de redacteur veel meer ruimte en vrijheid voor tekst en sponsors. Er komen vaste rubrieken: de te rijden ritten, de ritverslagen en ook het maandelijkse interview met één van de leden of een bekende profrenner. Dit onder de rubriek “Tussen de spaken door” , opgezet door Bert Klijs. Hier wordt de basis gelegd voor ons huidige clubblad. Toen nog een maandelijks gebeuren, nu teruggebracht tot 7 à 8 edities per jaar.
Het bestuur blijft ongewijzigd: Jan Nijssen, Cees Verstraten, Bert Klijs, Piet Verbraak en Jac van Loenhout. Ook de ploegleiders blijven dezelfde personen: Jac van Loenhout en als reserve Piet Verbraak. Wel komt er een nieuwe chauffeur voor de volgbus van Rinus van Zitteren, nl Cees van Elteren. Nog steeds bestaat de eerder ingestelde ledenstop, zodat nieuwe aanmeldingen op een wachtlijst worden gezet. Pas als iemand zijn lidmaatschap opzegt of wijzigt naar een donateurschap, kan er een nieuw lid toetreden. Zo treden in de loop van dat jaar als nieuw lid toe Cees Tak en Cees Goorden, die beide later een bestuursfunctie zouden gaan vervullen, en Willem Rommens, die de wintertrainingen zou gaan leiden.
Een nieuwe trend komt op onder impuls van Leo Notenboom en Leo Hageman, nl het rijden van klassiekers. Aan het einde van de zeventiger jaren begon het in zwang te komen, om de bekende klassiekers ook als toertochten te gaan organiseren, niet voor coureurs, maar voor toerfietsen. En dan niet als wedstrijd, maar als toertocht. Enkele jaren later zal dit leiden tot het ontstaan van de eerste “cyclosportieven”, die wel een wedstrijdkarakter hebben, zoals de ‘Marmotte’ en de ‘Criquelion’.
Als eerste werd Luik- Bastenaken- Luik georganiseerd vanuit het dorp Tilff, net ten zuiden van Luik. Op 1 mei 1980 gaan vijf Bidonners, één gastrenner en één chauffeur naar de Ardennen. Leo Notenboom, Leo Hageman, Cees Swaanen, Chris Zandboer en Tjebbe Smulders en gastrenner Nico Bavink op de fiets met Jan Huizing als volgwagenchauffeur gaan de uitdaging aan over 210 km door de Ardennen. Het parcours kent nog de klassieke finale over de Wanne, Stockeu, Haute Leveé, Rosier, Mont Theux en Cote des Forges.
Allen komen moe, maar voldaan aan de meet.
Dit jaar worden er meerdere lange ritten buiten competitieverband verreden. Op 10 mei wordt een klimrit gereden vanuit Hulsberg in Limburg door 13 Bidonners en op 15 mei gaan tien man op weg voor Zegge – Zichem – Zegge. In augustus wordt rond Tilburg deelgenomen aan de Wolstadroute en in september organiseert Piet Verbraak voor het eerst een marathonrit over 200 km met 11 man richting Oost Brabant. Ook is er de familietoertocht voor het goede doel: 17 man op de tandem voor VIGETA
(Visueel Gehandicapten Tandem).
De 10e Ronde van de Kroeven is weer zeer succesvol, met een record aan bezoekers. Aan het Roosendaals kampioenschap nemen 9 Bidonners deel. De Roosendaalse kampioen wordt René Fritz, voor Leo Lanooy en Bidonner Kees van Dorst. Ongelukkig die dag zijn wel Jan Nijssen en Jan Poldermans. Het verslag meldt hierover het volgende:
De winnaar van vorig jaar, Geert van Meer, werd bij een premiespurt van f. 25.- opzij geduwd en reed pardoes onze voorzitter met micro en al tegen het wegdek, hetgeen Jan een kapot overhemd en een gewonde arm kostte. De wedstrijd ging door en het was Jan Poldermans, die zo zwart als roet over het parcours bolde in achtervolging op de groep. Later bleek, dat Jan een duik had genomen in het losse zand….
Wat betreft de zondagritten verloopt alles goed georganiseerd met een goede opkomst.
Nog steeds wordt het seizoen geopend en afgesloten met een tijdrit. De eerste in februari met 32 deelnemers wordt gewonnen door Jan Poldermans, vóór Jac van Loenhout en Leo Notenboom. De tweede in oktober, met ook 25 deelnemers, is voor Jan Buyk vóór Albert Verbraak en Jan Poldermans.
Enkele opvallende gebeurtenissen vermelden de verslagen. Zo wordt tijdens de rit over de Zeelandbrug op 1 juni onder natte weersomstandigheden maar liefst 27 x lek gereden door 23 man:
….Op de Zeelandbrug zaten er 5 Bidonners met bandenpech in de bus te plakken. Na de brug werd gerust bij het RTM restaurant. Piet Verbraak bleef alleen in de bus zitten om zijn geheime voorraad soep en gehaktballen naar binnen te werken. Hij had erop gerekend, dat ze nergens naar binnen mochten met die vuile kleren.
Ook de rit in juni naar Overflakkee verloopt niet geheel vlekkeloos:
…Toen we richting Dintelmond reden, kregen we te maken met een klein oponthoud. De bus kwam niet opdagen, pas na 10 minuten kwam deze weer in zicht met naast de chauffeur Jan Poldermans, die, naar achteraf bleek, zijn kunstgebit had verloren. Bij het eten van een banaan gooide hij iets te snel de schil weg, met een stuk gebit eraan. Na enig zoeken had hij het kostbare nood met gras en al weer op zijn bestemde plaats gemonteerd !
De rit over Lage Zwaluwe is de rapste rit van het seizoen. Met windje mee over Stampersgat, Moerdijk, Lage Zwaluwe naar café Den Elzakker voor de rust. Met de start om 8 uur en exact om 10 uur bij de rust, staat er 68 km op de teller. Toen dit aan ploegleider Piet Verbraak werd verteld, zei hij; ‘kop dicht tegen de voorzitter !”
Over de rit in juli naar Chaam vermeldt het verslag:
…in de Chaamse bossen werd er al flink op los gepedaleerd, maar de groep volgde goed. Daarna kwam de “hel van Meerle” vanaf Ulicoten. Velen onder ons prezen zich gelukkig, dat zij het gehele kasseien traject weer tot hun beschikking hadden , er werd flink gestreden. ( hoe anders is het nu !, red) Enkelen reden via een omweg, dit omdat de groep ver uit elkaar was geslagen en er nog een andere oranjekleurige toerclub tot halfweg de kasseien mee reed, maar daarna een andere weg koos. Het “Vliegend Scheermes” ( bijnaam van Jan Nijssen, red) had zaterdag al een voorproefje genomen op ‘Kaaike Boven’ en zat hier dan ook ‘kaai kapot’.
Aan het einde van het seizoen na 28 ritten en 2430 km staan er 3 man aan de leiding. Uiteindelijk wordt na een beslissingsrit tussen Jan Nijssen, Jan Schoonen en Ad Stoffelen eerstgenoemde weer kampioen. Jan mag tevens de wisseltrofee over 3 jaar mee naar huis nemen.
In de loop van het jaar is er uitvoerig overleg geweest tussen het ministerie van CRM, de KNWU en de NRTU over het gedrag van de toerfietsers. Men poogt de ‘wilden onder de trimmers’ te bestraffen en hun mentaliteit om te buigen. Men ziet wel in, dat maatregelen en voorschriften alleen de toerclubs zullen bereiken en niet de losse groepjes en vrije vogels, die als ‘piraten’ aan het verkeer deelnemen. (waar hebben we dat meer gezien !) Ook rijden KNWU en NRTU in die tijd elkaar organisatorisch regelmatig in de wielen.
Voor alle Bidonners is er in september groot feest vanwege de 25 jarige bruiloft van Janus en Stien in Huis ten Halve. Als speciale gast is uitgenodigd de eerste tonprater Pierre Knoops, die de zaal wel aan het lachen weet te krijgen. Later is er ook het traditionele Bidonfeest en er is een rommelmarkt georganiseerd in het clubhuis, waar de leden hun overbodige spullen te koop aanbieden. Dit is bedoeld om het 10 jarig jubileum in het komende jaar te bekostigen.
1981
Bij aanvang van het jubileumjaar 1981 blijft alles ongewijzigd. Het bestuur, de ploegleiders en de chauffeur blijven ook dit jaar dezelfde personen. En ook de contributie blijft op f 54.- gehandhaafd. Extra aandacht wordt gevraagd voor de sportkeuring. De club had hiervoor het jaar tevoren Dr Nieuwenhuis te Breda voor in de arm genomen. Hiervan wordt door steeds meer leden gebruik gemaakt. Daarnaast wordt de conditie in de donkere maanden op peil gehouden via de wintertrainingen van Willem Rommens. Hij kan, als oud trainer van o.a. Alliance, het zweet er wel uitkrijgen, woensdagavond in het Vrouwenhof en zondagmorgen op Visdonk. Ook hier is er steeds een goede opkomst met gemotiveerde mensen, die zich goed willen voorbereiden op het nieuwe seizoen. Het fietsen, cq veldrijden zoals nu in de wintermaanden wordt nog niet gedaan.
De jaarwisseling wordt omlijst met de zgn winterspelen. Hierbij kan men met het hele gezin deelnemen op 2 zondagen in Huis ten Halve. Onderdelen zijn sjoelen, vogelpik, bussengooien, doelschieten en flipperkasten. 20 leden met hun gezinnen doen mee.
Op het gebied van de clubkleding wordt een kledingpot gevormd via sponsorbijdragen van Leo Hageman, Rinus van Zitteren en Huis ten Halve. Dit om modernere, strakkere kleding van betere kwaliteit aan te schaffen. Deze wordt bij het begin van het seizoen uitgereikt en kan het hele jaar door worden aangevuld bij Rinus van Zitteren. Op het aankoopbedrag kan men dan bij de penningmeester een deel terugvragen.
De ledenstop bij 60 leden blijft gehandhaafd, waardoor er maar enkele nieuwe leden bijkomen, waaronder schipper Jan Verrijzer, die later nog jaren het penningmeesterschap zal vervullen. Bij de viering van het 10-jarig bestaan zijn er nog 6 leden over van degenen, die de club hadden opgericht, te weten: Jan Nijssen, Rumy Jansen, Piet Jansen, Bert Klijs, Rinus van Zitteren en chauffeur Theo Jansen Sr. En van degenen, die in 1981 lid zijn, zijn er nu in 2010 nog 6 over: Jan Nijssen en Jan Buyk als niet-actieve leden en Rum Jansen, Jan Verbocht, Leo Hageman en Toon Verstraten als actieve fietsers. Aan het einde van het jaar staan er nog 9 personen op de wachtlijst.
Het seizoen wordt geopend met het tijdrijderbal, een rit over de Brembos en Planken Wambuis over 8.3 km met 2 spoorwegovergangen. Liefst 33 (Ja 33 !) man rijden mee, met als winnaar weer Jan Poldermans vóór Jan Buyk en Bert Klijs. Het rittenprogramma is bijna identiek aan dat van de vorige jaren, een aantal routes worden 2x per jaar gereden zoals de grote Tholenroute, de kasseienrit over Meerle, Lage Zwaluwe. En op de zondag van Parijs-Roubaix gaat de rit over de kasseien van Zandvliet.
Op 1 mei wordt in clubverband Luik-Bastenaken-Luik gereden met als deelnemers Leo Hageman, Nico de Leeuw, Leo Notenboom, Cees Swaanen, Jan Verbocht, Cees Verstraten en Chris Zandboer. De bus van van Zitteren volgde met als chauffeur/ verzorger Jan Nijssen. Het wordt een zeiknat avontuur. Bij de eerste rustplaats in Dochamps staan ze met z’n allen onze sokken uit te wringen in een tractorgarage. Sommigen hebben droge kledingstukken in de bus liggen, de natte was wordt bij Jan Nijssen op het dashboard te drogen gelegd. Gelukkig wordt het naar het einde toe droger. Op Nico na haalt iedereen op de fiets de finish in Tilff. Een paar weken later gaan 16 man naar Hulsberg voor de Limburgrit.
Het Roosendaals kampioenschap in de Ronde van de Kroeven wordt een prooi voor Wim Breukel, (ja die van Azzurri), voor Leo Lanooy en Cees van Dorst. Nieuw is, dat er dit jaar op zaterdag vóór de Draai van de Kaai voor het eerst een volksronde wordt georganiseerd als revanche van het Roosendaals kampioenschap. De traditionele familietoertocht heeft een ruime deelname en een ruime opbrengst voor het goede doel, de EHBO Roosendaal.
Zeer actief is dit jaar Leo Hageman. Na L-B-L neemt hij op 1 augustus als fietser deel aan de marathonrit Parijs- Dorst over 400 km en in september rijdt en regelt hij een marathonrit over 200 km met 12 Bidonners over de Zuid Hollandse eilanden.
Als laatste rit van het seizoen staat de tijdrit op het programma. Om reden van de twee spoorwegovergangen in het oude parcours wordt uitgeweken naar een nieuw parcours op de Wallen met als permanence de garage van Jan Verbocht. Hier staan 2 rondjes van 4.9 km op het programma. Jan Poldermans is gebrand op de zege, maar moet de jeugd in de persoon van Albert Verbraak voor laten gaan en wordt tweede. Ook nu doen er 22 man mee aan de tijdrit. Opvallend zijn de kleine tijdsverschillen, de eerste 7 man binnen 1 minuut.
Aan het einde van het seizoen staan er liefst 6 man met gelijke stand aan kop van het klassement, zodat er weer een beslissingsrit aan te pas moet komen. Dit keer is Jan Schoonen, na 2 mislukte pogingen, de zeer gelukkige kampioen vóór Jan Nijssen, Piet Verbraak, Jac van Loenhout, Cees Goorden en Stan van den Aarssen. In totaal worden er 24 ritten en 2224 km in clubverband gereden.
Het 10-jarig jubileum wordt groots gevierd op 10 september met een receptie en een feest. Jan Nijssen wordt, als motor van de vereniging in die eerste 10 jaar, uitbundig gehuldigd samen met zijn gezin. De wintertraining vangt eind oktober weer aan zoals het jaar tevoren, nu onder leiding van Cees Verstraten, omdat Willem Rommens geen tijd meer heeft.
1982
In 1982 wordt voortgeborduurd op de formule van de afgelopen jaren. Het bestuur en de ploegleiders gaan ongewijzigd verder. Alleen wordt als nieuw chauffeur ingehuurd Daan Heeren Sr., de vader van Daan de fietser. Als nieuwe leden komen Peet Gelten, die later in het jaar redacteur van het clubblad wordt, en Jan van Loon, de man die als tweede hobby de jacht heeft en onderweg elke haas en fazant ziet lopen.
De voorjaars tijdrit met 29 man wordt op de Wallen weer een prooi voor Jan Poldermans vóór Leo Hageman en Jac van Loenhout. Dat fietsen bij De Bidon niet voor iedereen is weggelegd, geeft het volgende voorval aan: Tijdens één van de eerste ritten is een aspirant lid, die werkzaam is bij een krant, al snel in de bus gestapt. Even verder op de Vleet moet één van de mannen van van Elven voor een lekke tube de bus in en komt er kokhalzend weer uit. “ Da ziet er uit, .die vent van de krant heeft daar alles ondergekotst” , zijn zijn eerste woorden. Dit lid heeft zich daarna weer razendsnel afgemeld !! En als tijdens de zware rit over de Zeelandbrug aan Cees Tak wordt gevraagd of het nog gaat, antwoordt hij: ‘tuffen kan ik nie meer, kwielen nog wel ‘
De rit over de Zeelandbrug wordt overigens afgelast wegens het weer, niet omdat het regent, maar omdat het volgens de ploegleiders te warm zou worden. Piet Verbraak en Jac van Loenhout hebben enkele dagen tevoren bij een temperatuur van 32 º de rit voorgereden en zijn beide uitgewoond thuisgekomen. Omdat Jan Pelleboer en Armand Pien allebei weer deze temperaturen voorspellen voor zondag, wordt de rit naar een maand later verschoven. Toch is het die zondag prima weer om in Zeeland te fietsen, hetgeen leidt tot een pinnig ingezonden stukje van Chris Zandboer:
“Het is in ons landje met wisselvallig weer niet verstandig naar het weer van gisteren te kijken, maar een tocht van vandaag aan te passen aan het weer van vandaag. Daar hebben we Pelleboer en Pien niet voor nodig, maar een dosis gezond verstand. Daarom.. leg het weerbericht van gisteren naast je neer en kijk naar de lucht…
Op 15 mei vertrekt een groep van 18 man onder begeleiding van Tinus Martens en Piet Verbraak naar Hulsberg in Limburg. Hotel ‘van Spanje’ wordt zo een traditionele uitvalsbasis voor De Bidon. In september wordt deze rit nogmaals gereden, ook weer over een afstand van 100 km. Ook gaan op 30 mei 7 Bidonners naar Luik- Bastenaken – Luik: Cees Goorden, Leo Hageman, Rum Jansen, Nico de Leeuw, Tjebbe Smulders, Cees Swaanen en Jan Verbocht. Het weer is stukken beter dan het jaar tevoren, de rit verloopt dan ook veel vlotter en iedereen komt fietsend aan in Tilff. De marathonrit over 200 km gaat deze keer in september over de Zeeuwse dammen onder leiding van Jac van Loenhout.
In de Ronde van de Kroeven met 9 Bidonners aan de start gaat het Roosendaals kampioenschap dit jaar naar Wim Jacobs vóór Wim Breukel en Frans Sep. De familietoertocht voor het goede doel kent 108 deelnemers en de opbrengst gaat naar IRIS hartrevalidatie.
Op 8 augustus nemen Leo Hageman (voor de tweede keer) en Jan Verbocht deel aan de marathonrit Parijs-Dorst over 380 km. Daags tevoren met de bus naar Meaux bij Parijs, waar in het hotel van Joop Zoetemelk wordt overnacht. Nou ja, … overnachten is een groot woord, als je om half 2 het bed uit moet en om 2 uur de fiets op. Urenlang in het donker, bijgelicht door de koplampen van de volgauto’s is vermoeiend fietsen. Gelukkig is het die dag rustig en droog weer. De intocht van het peloton’s avonds in Dorst is een geweldige happening met politie en brandweer met sirenes voorop en honderden toeschouwers aan de kant. Joop Zoetemelk en Frits Pirard komen de oorkondes uitreiken.
Een minpunt in dit jaar is de dalende opkomst in de tweede helft van het seizoen. De voorzitter is ongerust en zet dit op de agenda van de jaarvergadering. Het zijn met name de nieuwe leden, die afhaken. Over het hele jaar is de opkomst 43 %, hetgeen 5 % minder is dan het jaar tevoren. Een tweede minpunt is, dat ploegleider Piet Verbraak opnieuw krijgt af te rekenen met een onwillige knie en vele ritten moet laten schieten. Ook Jan Schoonen ontkomt niet aan fysiek ongemak, hij valt en breekt zijn sleutelbeen. Op de feestavond krijgt hij daarom een ‘onbreekbaar sleutelbeen’ als aandenken overhandigd!
Jan Nijssen, Rinus van Zitteren en Jac van Loenhout eindigen in het klassement als eerste. De beslissingsrit met de tijd, die Aad van den Hoek weer in de verzegelde envelop heeft bezorgd, leidt tot het kampioenschap van Jac van Loenhout, die daar erg blij mee is en dit, vanwege het vele kopwerk, ook verdient. Er zijn over het seizoen 28 ritten en 2543 km gereden.
Met 26 man wordt op de wallen de tijdrit betwist en weer gaat Jan Poldermans er met de eer vandoor vóór Toon en Cees Verstraten. Op de ledenvergadering in september wordt op voorstel van Jan Verbocht het idee van een koppeltijdrit gelanceerd a la de ‘Trofeo Baracci’. Er is grote belangstelling en uiteindelijk doen 11 koppels van de Bidon + 3 koppels van jeugdrennertjes mee. Op het parcours op de Wallen worden 4 ronden gereden, winnaar worden de mannen van Nispen, Jan Poldermans en Cees Swaanen. Zij blijven de gebroeders Verstraten nipt 5 sec voor, de derde plaats is voor Tjebbe Smulders en Jan Verbocht op 36 sec.
Het winterseizoen wordt ingevuld met de traditionele training op woensdagavond en zondagochtend, dit onder leiding van Jac van Loenhout. Bert Klijs geeft aan de redactie van het clubblad te willen overdragen.
1983
De club blijkt in 1983 een steeds stabielere basis te krijgen, het bestuur wijzigt op één plaats, Jac van Loenhout stopt en Cees Goorden neemt zijn plaats in. Er is nu een tweemans redactie voor het clubblad in de personen van Peet Gelten en Toon Verstraten. De ploegleider is opnieuw Piet Verbraak, maar hij geeft wel aan, dat dit zijn 7e en laatste jaar is. Daan Heeren Sr. blijft volgwagenchauffeur.
Het bestuur in de persoon van Cees Verstraten doet voorstellen om het traditionele jaarprogramma in overleg met de leden te veranderen. Er zijn twee stromingen binnen de club. Enerzijds mannen, die prestatief fietsen en marathonritten en klassiekers willen rijden naast de zondag ritten. Zij vormen een groep, die ook op woensdagavond en zaterdag traint. Anderzijds leden die alleen recreatief willen fietsen en liefst alleen zondags actief zijn. En dit botst regelmatig, als het over het tempo gaat.
Ook de taak van de ploegleider komt ter discussie. Het is een erg zware belasting als één man tevoren de rit moet verkennen, cq uitzetten en dan ook nog zondags voorrijden. Er wordt voorgesteld een toercommissie in te stellen. Verder wordt over de zin/onzin van een tijdrit als seizoensouverture gesproken. Na hoofdelijke stemming blijft het programma uiteindelijk grotendeels bij het oude, alleen de tijdrit wordt 1 maal verreden in de loop van het seizoen, de koppeltijdrit wordt een vast onderdeel op de laatste zondag samen met de eventuele beslissingsrit voor het kampioenschap. En er komt er géén toercommissie.
Nieuwe leden zijn aan het begin van dat seizoen Jac Vergouwen en Jos Vos, later ook Jan Withagen en Willem van Gastel. Nog steeds staan er mensen op de wachtlijst. De opkomst zal aanmerkelijk beter zijn dan het jaar tevoren, nl 51 %. Dit ondanks de vele ritten, die met regen te maken krijgen en daardoor worden ingekort. De regen heeft ook tot gevolg, dat er enorm vaak wordt lek gereden. Over het hele jaar zijn er liefst 161 lekke tubes te noteren! Met name de rit over de Zeelandbrug is (weer) een rampvlucht: 33 x lek, de bus raakt zonder benzine en de zijdeur valt eruit en rolt van de dijk. Uniek is de rit van 24 juli. Voor het eerst,en voor het laatst, wordt een deel van de fietsers met de bus naar huis gebracht. Wat is het geval: bij Ossendrecht komt het peloton in een enorm onweer terecht, men vlucht een café binnen, maar het blijft knetteren en stortregenen. Daarom besluit men om een eerste lichting van 10 fietsers met de bus naar Roosendaal te vervoeren, de rest gaat uiteindelijk door de plassen op de fiets naar huis.
In de Ronde van de Kroeven behaalt Bidonner Jan Poldermans een mooie 3e plaats achter Tiny van Hasselt en Wim Breukel. In dezelfde maand is er de familietoertocht voor het goede doel. Er zijn 109 deelnemers met de opbrengst t.b.v. “het PALET” een dagopvang voor geestelijk gehandicapten. Ook wordt er in augustus in clubverband weer een marathonrit over 200 km gereden in 2 lussen, waarbij de rust is gepland bij Huis ten Halve, met 16 deelnemers.
Buiten clubverband zijn steeds meer en steeds vaker Bidonners actief in grote buitenlandse ritten. Men gaat niet alleen de grenzen verleggen, maar ook letterlijk overschrijden. Op 22 mei rijdt een groep van 8 man opnieuw L-B-L: Peter v.d. Broek, Peet Gelten, Leo Hageman, Cees Swaanen, Jos Vos en Jan Verbocht. Ook 2 man van de wachtlijst zijn erbij: Toon v.d. Broek en Geert Konings. Het werkt kennelijk inspirerend, want een maand later gaan 10 man naar de Waalse Pijl vanuit Spa: nagenoeg dezelfde groep van L-B-L, aangevuld met Jan Buyk, Rum Jansen en Tjebbe Smulders. Ook in augustus staat een klassieker op het programma, de Amstel Gold Race: Peet Gelten, Leo Hageman, Cees Swaanen, Jan Verbocht, Jos Vos, en Chris Zandboer. Toon v.d. Broek en Geert Konings zijn er ook weer bij en staan te dringen om lid te worden. Cees Swaanen neemt bovendien als eerste Bidonner deel aan de toerversie van Parijs- Roubaix.
Een stap verder gaat Leo Notenboom. Met een groep vanuit Stabroek vertrekt hij op de fiets naar Lourdes, waar ze na 8 dagen en 1276 km aankomen. Hij vermeldt hierover in zijn verslag: …Voor mij een onvergetelijke tocht, het afzien op de flanken van de Soulor en de Tourmalet, de beklimmingen van de Aubisque en de Aspin, de afdalingen met het warmlopen van de velgen, de warmte in het algemeen. Ook het verblijf in Lourdes met de ellende van de hele wereld bijeen met daar omheen de commercie De wetenschap, dat gezondheid een heel rijk bezit is, als je zo’n tocht kunt volbrengen met de kameraadschap onderweg.
De tijdrit wordt in augustus gereden over 3 ronden op het parcours van de Wallen. 25 deelnemers strijden om de wisseltrofee. (waar is die trouwens gebleven? red) Nieuwkomer en krachtmens Ron Hopstaken kaapt de overwinning weg vóór onze man uit Nispen, Jan Poldermans en Cees Verstraten. Ron heeft zulke lange benen, als boomstammen, dat er voor hem niet eens een goede maat fiets is, maar waar wel enorm veel kracht uit komt.
Spannender is de koppeltijdrit, ook op de Wallen over 4 ronden: winnaars worden Jan Buyk en Jan Withagen, op 10 sec gevolgd door Leo Hageman en Jan Verbocht en op 20 sec door de gebroeders Toon en Cees Verstraten. In totaal nemen 13 koppels hieraan deel. Het kampioenschap wordt afgescheiden gewonnen door Bert Klijs vóór Cor van Elven en Jan Nijssen na 30 ritten en 2556 km. Op de feestavond mag Jan opnieuw de driejaarlijkse wisseltrofee mee naar huis nemen. Daarnaast wordt aan Leo Notenboom een grote foto overhandigd van hem op de top van de Tourmalet, waar hij blij verrast mee is. Cees Swaanen krijgt een opgepoetste kassei als aandenken aan zijn Parijs- Roubiax. En door secretaris Cees Goorden wordt aan Rinus van Zitteren een kopie miniatuur busje overhandigd, als dank voor het jarenlang beschikbaar stellen van zijn servicebus. Toevallig ( of niet !?) valt bij het overhandigen het zijdeurtje uit het busje. De dames snappen dit niet, de heren maar al te goed !
Het jaar wordt vol gemaakt met de wintertrainingen, op woensdagavond door Cees Verstraten en op zondagmorgen op Visdonk bij het Theehuisje door Tinus Jongenelen, en afgesloten met de biljartavond tussen de Bidon en BV De Kruisstraat.
1984
Bij aanvang van het seizoen 1984 is het bestuur van dezelfde samenstelling gebleven: Jan Nijssen, Cees Goorden, Bert Klijs, Cees Verstraten en Piet Verbraak. De chauffeur blijft ook Daan Heeren Sr en de redactie van het clubblad bij Peet Gelten. Wel is Piet Verbraak na 7 seizoenen niet meer beschikbaar als ploegleider. Met name zijn knie blijft last geven. Op de voorjaarsvergadering wordt deze taak voor het komende seizoen opgenomen door Cees Verstraten en Leo Notenboom. Het afscheid van Piet als ploegleider wordt in het clubblad als volgt verwoord:
…hij heeft enorm veel energie – zowel fysiek als mentaal – in zijn ploegleiderschap gestoken. Het is wat , om elke week, ook in een natte, winderige rit van 110 km altijd op kop te rijden (fysiek). Het is ook wat om elke week, meestal per fiets en soms per auto, op zaterdag de rit voor te rijden en dat een heel seizoen lang( mentaal).Piet had een gezag, dat hij afdwong door zijn manier van fietsen en zijn manier van optreden. Hij is een praktisch man, ook op de fiets: geen gelul … fietsen! Een wanneer iemand tot de orde moest worden geroepen, gebeurde dat ook direct en in duidelijk ’Roosendoals’. Dit wekte wel eens weerstanden op, maar uiteindelijk volgde iedereen als vanzelfsprekend de leider.
Omdat enkele leden hebben bedankt, kunnen een aantal mannen van de wachtlijst toetreden tot de club: Toon v.d. Broek, Geert Konings, Jos Oostvogels en Eric Heeren, allen nu nog lid. Ook krijgt de Bidon een internationaal gezicht met een lid van Franse nationaliteit, nl Patrice Alloo, de vader van ex coureur Mike Alloo. Voorzitter Jan Nijssen heeft al zijn franse talenten nodig om hem de Bidongewoontes en -gebruiken bij te brengen.
Op het gebied van de zondagritten blijft alles bij het oude. Wel zijn er in het voorjaar opvallend vaak leden, die de bus opzoeken om thuis te komen. Vanuit het bestuur wordt er dan ook op gewezen, om ook in de winter actief aan de conditie te blijven werken. Tevens herhaalt zich de tendens, dat in de tweede helft van het seizoen de opkomst sterk daalt. Zo zijn er bij de marathonrit in augustus maar 10 leden actief. Bij de rustpauzes is de ‘toverdrank’ nog steeds donker bier. Sommige cafés slaan dit speciaal in voor De Bidon, als die bij hen stopt. Bekend is het oude café in Galder (nu gesloopt), waar de oude oma achter de bar maar moeilijk in de kelder kan komen en de Bidonners zelf dan maar de bakken donker bier naar boven halen !!
Een groot succes is de rit in mei naar Limburg, weer naar Hulsberg. Vorig jaar niet doorgegaan, nu 28 deelnemers, die met de bus een zeer gezellige dag hebben, zowel op de fiets, als aan tafel en in de bus. Daan Heeren Sr. met de grote bus en Tinus Jongeneelen met de volgbus zijn begeleider. Een route van ± 100 km gaat over de bekende heuvels uit de Amstel Gold Race en na afloop is er een diner in Hotel van Spanje. Alleen voor Jan van Loon is er een probleem met die heuvels en steile afdalingen , zo vermeldt het verslag:
… Jan van Loon was bang vanwege zijn hoogtevrees. Hij schijnt er al last van te hebben, als hij uit een diep bord moet eten !!
De klimgeiten in de club gaan weer enkele malen naar de heuvels. In juni eerst L-B-L met 4 man: Toon v.d. Broek, Leo Hageman, Geert Konings en Jan Verbocht met Peet Gelten als begeleider. Een week later vertrekken 7 man naar Spa voor de Waalse Pijl: Toon v.d. Broek, Peet Gelten, Leo Hageman, Rum Jansen, Leo Notenboom, Cees Swaanen, Jan Verbocht en Ben Wesseling. Hier wacht hen een verrassing, hetgeen in het verslag is te lezen:
… toen we de lange brede laan in Spa opreden viel op, dat het erg rustig was en er geen fiets viel te bekennen. Al doorrijdend kwamen we op het plein bij de inschrijving: niemand te zien. De man van de inschrijving, Leo Hageman, werd erbij gehaald. Hij zocht de inschrijvingsformulieren op en las hardop “samedi (zaterdag)16 juin”. De organisatie had de rit een dag vervroegd ivm de –in België verplichte – stemming voor het Europese Parlement. Leo was zo beduusd, dat hij een half uur later nog in de auto zat. Leo het zij je vergeven … ! Wie alles goed maakte, was onze volgwagenchauffeur Piet Rens , die verschillende Hollandse nummerplaten zag passeren en riep op z’n Sprundels: “Daor hedde nog mjer van die ollandse soepkiekes, die nun dag te laot komme”. Omdat de pijlen nog op de weg stonden, hebben we de rit alsnog kunnen rijden. Het was een prachtige dag, kraakheldere hemel, niet te warm .Op de Cote de Wanne kreeg Rum Jansen de persprijs met zijn foto”lijden”. Heeft hij die trouwens zelf al gezien ?
Vervelend hierbij is wel, dat deze rit op dezelfde zondag valt als de Ronde van de Kroeven, waardoor enkele helpers daar afwezig zijn. Toch gaan beide evenementen zonder problemen door. En in augustus wordt een trip naar Dwars door Limburg door 5 Bidonners ondernomen, allen mannen van de ‘vaste’ klimgroep.
Een primeur is, dat in de Ronde van de Kroeven voor het eerst ook dames aan de start verschijnen. De vaste eregast voor het lossen van het startschot is elk jaar aanwezig, nl wethouder Toon de Bruijn. Ook aanwezig zijn de heer Kluft van de dienst LOSR en John Hertogh van de Draai van de Kaai. Roosendaals kampioen wordt opnieuw Tiny van Hasselt vóór Leo Lanooy en Frans Sep. Opvallend is de 4e plaats van good-old Simon van Noort en de 7e plek van eerstejaars rijder Piet van Eekelen uit Nispen.
In september wordt de tijdrit gehouden op de Wallen met 27 man aan de start. Na 3 ronden is Jan Withagen de snelste vóór Jan Buyk en Cees Verstraten. Opvallend kleine verschillen in de uitslag, de eerste 11 eindigen allen binnen 1 minuut. Op de laatste zondag van het seizoen wordt de koppeltijdrit gereden met 12 koppels aan de start. Nu is de hoofdprijs voor het duo Toon v.d. Broek-Cees Verstraten met op enkele seconden op de tweede plaats Jan Buyk-Jan Withagen en derde Leo Hageman-Jan Verbocht.
Het kampioenschap moet dit jaar beslist worden tussen Tinus Jongenelen en Ad Stoffelen. Het is Tinus, die met de eer gaat strijken, tot verdriet van ´Stoffel´. Er worden 51 man geklasseerd over de (maar) 24 ritten en 2108 km. Opvallend is het lage opkomst percentage, maar 41 %, en het aantal lekke tubes, dat is gedaald naar 81.
Op de jaarvergadering wordt er fel gediscussieerd over de koers die de club in de toekomst moet gaan varen en over de wijze, waarop het bestuur met de voorstellen van de leden omgaat. Zo fel, dat er zelfs een tweede vergadering voor nodig is. Toch zal veel bij hetzelfde blijven. Wel wordt na voorstel van Peet Gelten de limiet voor het aantal leden verhoogd van 60 naar 70. Hij vindt nl, dat vele niet actieve leden de weg blokkeren voor mensen, die wel lid willen worden. En het voorstel tot de vorming van een toercommissie wordt nu voor het komende seizoen wel aangenomen.
Nieuw is ook, dat dit jaar de zustervereniging AKN een wekelijks winterprogramma heeft met wandelen, hardlopen en fietsen . Voor meerdere Bidonners een reden om hieraan mee te doen en zo goed te overwinteren. De wintertraining op Visdonk sterft als gevolg hiervan een zachte dood.