1997 – 2000
Historie van RTC “De Bidon” – Deel 7 – 1997 – 2000
Het tijdbeeld van eind jaren 90 en de millennium overgang
Een grote ramp doet zich voor onder de Brabantse varkenshouders. Een uitbraak van varkenspest in februari 1997 leidt tot miljoenen dode dieren en vele failliete bedrijven. De gevolgen doen zich nog jaren daarna gevoelen. Een jaar later wordt de Google zoekmachine op internet geïntroduceerd, eveneens komt de mobiele telefonie beschikbaar voor het grote publiek, nu niet meer weg te denken gebruiksartikelen voor miljoenen mensen. In 2000 wordt tevens Windows 2000 van Microsoft als besturingsonderdeel op de computer geïntroduceerd. In Amerika mag Bill Clinton in 1998 het verband tussen Monica Lewinsky en een sigaar ‘en pleine publique’ gaan uitleggen. Hij wordt kort daarop opgevolgd door George Bush, terwijl in Rusland Poetin aan de macht komt.
Aan het einde van het jaar 1999 worden miljoenen dollars geïnvesteerd om de alom verwachte computer crash op te vangen, die zou kunnen ontstaan bij de overgang naar het nieuwe millennium. En er gebeurt ………. niets. Ook verschijnen de eerste € tekens als voorbode op de algehele overgang naar de Euro op 1 januari 2002. De loodhoudende benzine wordt officieel verboden binnen de EU. Twee rampen met vuur blijven in ieders geheugen gegrift: de vuurwerkramp in Enschede in mei 2000 en de brand in Volendam in café “Het Hemeltje “ op oudjaarsavond 2000. Op sportief gebied kennen we in januari 1997 de Elfstedentocht overwinning van Henk Angenent.
Een dieptepunt is in de Tour van 1998 – door wijlen Marco Pantani gewonnen- de enorme dopingrel rond Festina en TVM. Cees Priem moet er zelfs een zonnebril voor opzetten! Het baat hem niet en hij moet tot december met huisarrest in Frankrijk blijven. Het EPO gezwel is rijp geworden en als een geweldige etterbuil uiteengespat. Een jaar later begint de zevenklapper in de Tour van Lance Armstrong met een overwinning in de stromende regen op Sestrières. Ook in 1999 wordt Oscar Freire in Verona wereldkampioen, een eendagsvlieg, of toch niet ! De Olympische Spelen van Sidney in 2000 zijn zeer succesvol voor onze Leotien van Moorsel.
Het materiaal
Spectaculair zijn de veranderingen aan de frames. Het traditionele stalen frame, dat vrij zwaar is, wordt vervangen door aluminium, carbon en titanium of combinaties daarvan. Deze materialen zijn veel lichter dan staal. Om toch stevigheid te behouden, worden de buizen oversized en/of ovaal van vorm. De klassieke fietsvorm wordt verlaten en je ziet ook slooping frames, dwz dat de bovenbuis niet meer horizontaal is, maar naar achteren afloopt. De voorvork wordt rechter, soms geheel recht. De frames worden ook korter. Hierdoor wordt de vering van het frame ook minder. Daartegenover komen vanuit het mountainbiken ook fietsen met vering, met name om over de kasseien te rijden. Vanwege de prijs zijn het vooral de aluminium frames, die in het Bidonpeloton als eerste het stalen frame gaan vervangen.
Het aantal versnellingen wordt ook groter door het op de markt komen van de 9 en 10 speed achterderailleur. Commandeurs aan de remgrepen worden gemeengoed. Na de innovatie van de LOOK pedalen ontstaan andere vormen, waaronder de SPD pedaal van Shimano, die vooral populair wordt bij het veldrijden. Kleding, schoenen, helmen, handschoenen, alles wordt steeds kleurrijker, waarbij vooral de Italiaanse markt toonaangevend is. Ook de frames krijgen allerlei kleurvariaties. Zelfs het traditionele fietspetje verdwijnt en wordt vervangen door kleurrijke bandana’s. Hierbij is Pantani de gangmaker met zijn piraten bandana.
1997
Op de jaarvergadering in januari 1997 geeft Jan Nijssen de voorzittershamer over aan Christ Couwenbergs, na al eerder op de feestavond te zijn gehuldigd. Jan wenst zijn opvolger veel succes en veel nieuwe ideeën voor de toekomst. Ook Cees Verstraten treedt na 20 jaar terug als bestuurslid. Hij was de man, die de Renault volgbus elk jaar regelde, hij was ook de trouwe adjudant van de voorzitter gedurende al die jaren. Onder dank voor de vele bewezen diensten wordt ook hij uitgeluid. Het bestuur bestaat nu uit 5 personen, te weten Christ Couwenbergs als voorzitter, Cees Schijven als nieuw bestuurslid en als secretaris, Jan Verrijzer als penningmeester, Jan van Noort en Jan Withagen. Laatstgenoemde is tevens redacteur van het clubblad. Het cluborgaan verschijnt niet meer maandelijks, maar 10 x per jaar.
Een heftige discussie ontstaat op de ledenvergadering over de contributie. Waar een jaar geleden al was besloten om deze van f. 80 naar f. 90 te verhogen, wordt nu de discussie weer aangezwengeld. Enkele leden vinden dit tientje verhoging dusdanig teveel, dat ze dreigen het lidmaatschap te beëindigen. Na hoofdelijke stemming wordt het besluit teruggedraaid en blijft de contributie op f. 80 staan.
Een nieuw prominent en opvallend lid, dat je niet over het hoofd kunt zien, meldt zich aan: Willem van Balen. De komende jaren zal hij één van de smaakmakers van het Bidon peloton worden. Daarnaast melden zich ook aan Simon van Noort, Peter Konings, die beide al eens eerder lid waren en Walter Kuystermans. In de loop van de zomer komt daar nog Wim van Nijnatten Jr. bij, jawel de zoon van Wim sr. Voor drie leden begint het jaar met forse fysieke ongemakken. Toon v.d. Broek ondergaat een darmoperatie in januari, waarvan hij overigens razendsnel herstelt, Ben Wesseling belandt in het ziekenhuis met een ernstige virusinfectie, die hem heftige hoofdpijnen bezorgt en Cees Verstraten komt tijdens een trainingsrit bij Wouwse Plantage in botsing met een grote hond en moet ook enkele weken rust houden.
Het rittenprogramma kent een opvallende wijziging. Er wordt een drietal ritten gepland in Zeeuws Vlaanderen, het Land van Heusden en Altena en Midden Brabant, waarbij op zondagmorgen met de auto vertrokken wordt. Daar ter plaatse wordt dan een route van ± 100 km gereden. Het experiment loopt niet echt goed. Alleen de ritten in Zeeuws Vlaanderen en het land van Heusden en Altena vinden doorgang. Voor het kampioenschap tellen dit jaar de gereden kilometers niet meer, alleen dient men wel goud te behalen in het klassement, d.w.z. dat men maximaal 75 punten mag laten liggen.
Het voorjaar is redelijk fris. Tijdens de rit op 20 april richting Chaam staat er een venijnige en koude oostenwind. Er wordt een stevig tempo weggetrapt met als gevolg, dat achterin er een aantal te lang op het kantje terecht komen en uiteindelijk besluiten de beschutting van de bus op te zoeken. Het leidt na afloop tot de aloude discussie over het tempo. Ook de rit in en naar Luxemburg op 8 mei laat zich van zijn koude kant zien. Bij het vertrek in Roosendaal is het stralend zonnig, maar slechts 3º C. Als bij Luik de Ardennen toppen worden bereikt, schiet de lucht dicht en is het plotseling erg mistig en kil. En een eind verder bij St Vith breekt de zon weer door en zien we een landschap als een kertstkaart, alle bomen prachtig wit van de neergeslagen rijp. Het wordt stil in de auto’s. Tot schrik van de fietsers hangt er bij de camping in Lieler een groot bord met als tekst “hedenavond sneeuwballen gooien”. Nou, daar zijn we niet voor gekomen! Ondanks de ijzige kou zijn er toch twee dapperen, die in korte broek starten, het zal ze nog berouwen. Want al tijdens de eerste kilometers vallen er ijspegels van de bomen. Rum en Leo hebben weer een fraaie route uitgezet via het bekende Dasburg in Duitsland, daarna over Stolzenburg, Kautenbach en Clevaux.
De tocht wordt vastgelegd op video. Jan Verbocht heeft een kennis geregeld, die deze tocht wil filmen en vastleggen voor het nageslacht. Het koude weer en de opeenvolgende hellingen hebben zijn weerslag op de groep. Velen zijn blij de vlaggen van de camping weer te zien. De campingeigenaar geeft toch het advies volgend jaar een maand later te komen, dan is de temperatuur een stuk aangenamer. Ook de volgbus komt in moeilijkheden: Jan van Noort constateert een probleem met de aandrijfas en er wordt met de bus geen risico genomen. Er wordt één van de personenauto’s opgehaald om te gaan volgen. Jan van Noort rijdt de patiënt terug naar Roosendaal. Op de terugtocht is er discussie in de bus of er nog wel voldoende diesel in de tank zit om het volgende tankstation te halen. Wat denk je…. 3 kilometer vóór de pomp is de peut toch op en moet de bus gesleept worden.
Een andere onvergetelijke rit wordt de Ouddorp rit in juni. Het is droog, zonnig en schraal weer met een noordoostenwind. Op de heenweg tot Scharendijke gaat het vlot windje mee, daarna wordt het stoempen over de Brouwersdam richting de koffiestop in Goedereede. De wind is inmiddels aangewakkerd tot windkracht 7. In het open Zeeuwse land is het vechten tegen de elementen. Leo Hageman heeft alle moeite van de wereld om met zijn moderne Spinergy wielen op de dijk te blijven. Achteraan in de groep moeten geregeld mensen lossen, het tempo zakt tot beneden de 25 km/u, Willem van Balen roept bij Oude Tonge, dat het nog te hard gaat, enkelen verkiezen de luwte van de volgbus. Kortom, het is gewoon een gevecht tegen de elementen. Zo wordt het door de lengte en de straffe tegenwind één van de zwaarste ritten uit de Bidon geschiedenis.
Ook in juni gaat een delegatie van 8 Bidonners naar de Belsele-Geraardsbergen-Belsele rally, een toertocht in de Vlaanders. Hierin natuurlijk de nodige kasseien en hellingen, waaronder de bekende Muur in Geraardsbergen.
Een nieuw natuurverschijnsel, dat vorige zomer al de kop op stak in Oost Brabant, breidt zich over de hele provincie uit: de eikenprocessie rups. Deze rupsen hebben na een aantal vervellingen een gigantisch aantal haartjes. Als deze haartjes in de lucht terecht komen, kunnen ze bij veel mensen irritatie opleveren aan huid, ogen en luchtwegen. De overheid adviseert dan ook in bosrijke omgeving zoveel mogelijk bedekkende kleding te dragen. Gelukkig heeft het Bidon peloton er weinig last van.
Eind augustus wordt er na jaren weer een tijdrit gereden. Er staan op het bekende parcours op de Wallen 11 Bidonners aan de start, als ook Monique Verstraten, dochter van Toon, die later nog zal gaan koersen. Na 3 ronden is de winnaar René Schepers, vóór Toon v.d. Broek en Jan Verbocht. Toon Verstraten en Simon van Noort worden gedwongen af te stappen, omdat een boer net zijn kudde koeien laat oversteken. Beide houden het daarna voor gezien. Opzien baart Geert Konings. Hij vertelt op zijn nuchtere wijze, dat hij Toon v.d. Broek al eens geklopt heeft. Omstanders vragen daarop, waar dit dan wel gebeurd is. Gortdroog antwoordt Geert: “nou, op zijn schouder!”.
Aan het einde van de competitie moet er een beslissingrit worden gereden tussen Jos Vos, Wim van Nijnatten en Geert Konings. De buit is dit keer voor Jos Vos, Wim wordt voor het tweede opeenvolgende jaar tweede, hetgeen hem de bijnaam ‘Poulidor’ oplevert. Er zijn dit seizoen 30 ritten gereden over 2616 km. De opkomst is weer gedaald tot 39 %.
De clubkleding is al langer aan vervanging toe, maar de club ontbeert de grote middelen om deze te vervangen. Hierin komt verandering door toedoen van het nieuwe lid Willem van Balen. Hij weet een sponsor te strikken in de persoon van Cees Hoogeveen, de direkteur van J & C Productions, een bedrijf in import en export van textiel en zeefdruk te Scheveningen. Er wordt een opvallend fris en helder tenue van moderne snit ontworpen in de Nederlandse kleuren rood, wit en blauw. Met ingang van het komende seizoen zal de Bidon voor jaren in dit tenue rijden.
1998
Het jaar 1998 wordt volgens traditie in gang geschoten met de algemene jaarvergadering in januari. Het bestuur blijft zitten in dezelfde samenstelling. Alleen het redacteurschap van ons clubblad gaat naar Cees Schijven. Nieuw is ook de frisse look van het clubblad “de Regenboog”, dat in de kleuren van de sponsor – rood, wit en blauw – op de omslag verschijnt met daarbij de typische Roosendaalse gebouwen, nl het oude raadhuis, de Sint Jan en de watertoren, alsmede het clublogo. Als chauffeur blijft Toine van der Heijden aan de club verbonden voor dit seizoen.
Op de vergadering wordt ook het rittenprogramma gepresenteerd, hetgeen nauwelijks wijzigingen ondergaat. Wel wordt er weer een tweedaagse gepland in juli naar de Veluwe en een rit in Midden Brabant, waar met de auto’s heen gereden wordt. Het bestuur vraagt de leden, om ook eens een rit uit te zetten en voor te rijden. De belasting voor het bestuur was het afgelopen jaar erg groot om zowel de ritten uit te zetten, voor te rijden en ook nog de ritverslagen te produceren. Als nieuwe leden melden zich aan Pieter van Leijsen, Judith Wesseling, de echtgenote van Ben, Matthieu Sebregts, en Louis Vissenberg. Laatstgenoemde was al eerder lid van de club. Daartegenover is er de opzegging van het lidmaatschap van onze Gastelse vrienden Jan van Rijsbergen en Piet van Merriënboer.
De eerste ritten hebben –bijna traditioneel – te maken met slecht weer. Er worden al snel 2 ritten afgelast. Bij één van de eerste ritten houdt Tinus Martens het net voorbij het Hoekske voor gezien. De straffe wind van opzij is hem teveel en hij stapt in de bus, het zullen zijn laatste kilometers bij De Bidon zijn. Ook tijdens de rit over de Zeelandbrug wordt de groep getrakteerd op een korte, maar hevige stortbui. Alleen “Herr Fuchs “ (= Jos Vos) stapt op tijd in de volgbus en reikt vandaar uit breed grijnzend de regenjasjes aan. Simon van Noort heeft het beter begrepen en overwintert in Spanje in Benidorm. Tevens laat hij een uitnodiging uitgaan naar een paar Bidonners, om met hem daar een ‘trainingskamp ‘ te beleggen.
Daarop gaan eind februari 2 man en hun aanhang op weg naar Spanje voor een trainingskamp in een warmer oord. Ook zijn er tijdens de eerste ritten twee lichte valpartijen: Jos Oostvogels valt op Steenpaal en heeft slechts een kleine hoofdwond. Twee weken later is het weer mis op de Voreneindseweg onder Sprundel. Een mevrouw laat haar hond los lopen en begint hard te roepen bij het naderen van de fietsers. De hond schrikt, Christ Couwenbergs knalt er tegenaan en Monique Verstraten gaat eroverheen. Maar gelukkig zonder erg.
Een andere grote trip maken 4 Bidonners naar Alpe d’Huez: Willen van Balen, Simon van Noort, Geert Konings en Jos Vos. Zij leven zich, ieder op zijn eigen manier, uit op de Franse cols. Met name Willem vliegt er vol op en af. In diezelfde tijd neemt Judith Wesseling deel aan “La Marmotte” en onder begeleiding van Ben behaalt zij zilver, chapeau daarvoor. Ben is kort tevoren gevallen en kan om die reden zelf niet meefietsen.
De grote Bidontrip is de tweedaagse naar de Veluwe begin juli. Het vertrek is gepland op zaterdagmorgen per auto vanuit Huis ten Halve naar Elst, naar de plaatselijke jeugdherberg. Dit was al eerder onze pleisterplaats in 1991. Vandaar uit hebben Toon v.d. Broek en Jan Verbocht een tweetal routes uitgezet, één richting Utrechtse Heuvelrug en Vechtstreek, één richting de Veluwe en Gelderse Vallei. Uiteindelijk staan er 17 Bidonners en chauffeur Toine aan het vertrek. De groep wordt in Elst hartelijk welkom geheten door gastvrouw Teuntje. Maar omdat het nog zo vroeg is, zijn de kamers nog niet gereed en wordt een overblijflokaal gebruikt om zich om te kleden.
De eerste etappe gaat richting de Utrechtse Heuvelrug en na vijf kilometer duikt al de Amerongense Berg op. Verslaggever Christ Couwenbergs verwoordt het als volgt: ….. voor de meeste Bidonners is dit een peulenschil, maar voor mij, zeker na zo’n klein aantal kilometers ( de olie is dan nog niet warm !) een serieus obstakel. Gelukkig ken ik het parcours zodat ik me direct na het vertrek achter de ‘parcoursbouwers’ Toon en Jan heb geplaatst. Voordeel is, dat je nog in de staart van de groep zit als de top is bereikt. Gelukkig zaten er achter mij nog enkelen te steunen en te kreunen……Na nog enkele hellingen van de beboste heuvelrug te hebben verteerd gaat de route door het polderland van Langbroek langs de vaart en langs de vele kasteeltjes, om zo weer in Amerongen terug te keren. Vandaar gaat het over de winderige dijk naar Wijk bij Duurstede. De oversteek met de pont naar de Betuwe moet in twee etappes, hetgeen Jac Vergouwen de gelegenheid biedt om nog rap een zak friet naar binnen te werken. Aan de overkant over de zuidelijke Lekdijk staat de wind stevig ‘in het hol’ en wordt de groep als het ware met 40 km/u naar de brug bij Rhenen geblazen. Kort na drie uur wordt de jeugdherberg weer bereikt.
Omdat die middag de kwartfinale van het WK in Frankrijk tussen Nederland en Argentinië wordt gespeeld, zit al snel de hele groep met een glas bier voor de TV. Als dan Dennis Bergkamp vlak voor tijd met zijn fabuleuze doelpunt de 2-1 op het bord zet, is de feeststemming compleet. Na het diner is de volgende kwartfinale tussen Duitsland en Kroatië te volgen, samen met een groepje Duitsers. Het leedvermaak na de 3-0 nederlaag van onze oosterburen benadert het onfatsoenlijke en de Duitse jongelui zoeken al snel gedesillusioneerd hun hok op. De Bidonners gaan nog even door om het gezamenlijke ingelegde drinkgeld op te maken.
De volgende ochtend wordt het ontbijt zowat geplunderd door de vraatzuchtige fietsers, die ook nog een lunchpakket moeten maken. Meerdere malen wordt brood en beleg bijgevraagd. Kort na het vertrek wordt de groep opgeschrikt door een luide roep van Willem van Balen, die een paaltje op het fietspad ziet en daarvoor waarschuwt. Enkele seconden later gevolgd door een luid gerammel van vallende fietsen. Willem ziet wel het paaltje aan de ene kant, maar rijdt zelf tegen het paaltje aan de andere kant van het fietspad. Een fors gehavend gezicht is het gevolg en hij moet met de ambulance naar het ziekenhuis. Christ Couwenbergs vergezelt hem daarbij. Na behandeling kan Willem gelukkig met een taxi terugkeren naar de jeugdherberg. Alleen moet zijn vrouw ’s avonds bij thuiskomst toch even goed kijken om hem te herkennen, zo gehavend is zijn gezicht.
De groep vervolgt de route over de Veluwe via Kootwijk en Harskamp. Tijdens de eerste koffiestop in een vrij chique tent wil de uitbater Wim van Nijnatten f. 20- laten betalen voor zijn uitsmijter. Na een heftige discussie gaat er wat af, maar het is wel Wim zijn duurste eitje ooit !! Na een verkwikkende douche en een kop koffie wordt de aftocht geblazen met de auto richting Roosendaal. Iedereen ( behalve Willem) heeft een tevreden gevoel na twee intensieve fietsdagen met redelijk weer in een mooie omgeving.
Op 6 september is de tijdrit op de Wallen over 3 ronden ofwel 14.7 km. Omdat het belabberd nat en vuil weer is, is de deelname minimaal. Slechts 9 Bidonners wagen zich aan deze kwelling, waarbij opvalt, dat juist de jongeren het af laten weten. De overwinning gaat naar nieuwkomer Willem van Balen, die zich hierop al weken heeft voorbereid. Toon v.d. Broek en Willem van Nijnatten worden 2e en 3e.
Een maand later wordt Geert Konings voor de 5e keer kampioen. Hij heeft al de meeste kilometers en in de beslissingsrit blijft hij Jos Vos en Cees Schijven voor. Tevens is hij de winnaar van de 3-jaarlijkse wisseltrofee. Er zijn voor de competitie dan 26 ritten gereden over 2220 kilometer. Het opkomst percentage is dit seizoen gestegen naar 43 %. Het seizoen is gekenmerkt door vele dagen met slecht weer. In juni hebben Leo Notenboom en Cees Verstraten een kaars aangestoken bij Maria voor beter weer, toen ze moesten schuilen in een kapelleke bij Horendonk. Helaas, tevergeefs. De voorzitter schrijft hierover in zijn voorwoord:
…..dit seizoen zullen we qua weersomstandigheden niet snel vergeten. Er waren 4 afgelastingen, wat nooit eerder is voorgekomen. Daarnaast waren er 10 ritten waar we droog van start gingen, maar Pluvius onderweg langs kwam. Er waren maar 16 ritten droog, maar daarvan waren de meesten te koud. Ook doordeweeks was het vaak huilen met de pet op. De keren, dat ik met een nat pak thuiskwam zijn niet te tellen……
Een tweede triest gegeven is, dat de traditionele feestavond van het programma verdwijnt wegen gebrek aan belangstelling. Omdat de inkomsten van de Ronde van de Kroeven de kas niet meer spekken, wordt een eigen bijdrage voor de feestavond gevraagd. Of dit de enige reden is, dat er zich zo weinig leden aanmelden blijft een vraagteken. Wat wel blijft is de jaarlijkse biljartavond tegen de BV De Kruisstraat in de laatste week van het jaar. Hier behaalt De Bidon voor de derde keer in 17 jaar weer eens de overwinning.
Aan het einde van het jaar zeggen 5 leden, die de club jarenlang vorm hebben gegeven, hun lidmaatschap op: De nestor van de club, Tinus Martens, voor wie het te zwaar wordt en oud kampioen en bestuurslid Tiny Jongenelen, beide na 26 jaar lidmaatschap. Verder Cees van Straaten en Dennis van Zantvliet, zij beide vanwege fysieke ongemakken. En Tjebbe Smulders gaat van de VUT genieten in de omgeving van Burgh-Haamstede, waar hij een stacaravan heeft gekocht. De club sluit het jaar af met 43 leden.
1999
Het laatste jaar van het millenium begint met een bestuurswissel. Willem van Balen vervangt Jan Withagen, zodat het bestuur uit 5 man blijft bestaan. Wel wordt er een duidelijke taakomschrijving voor elke functie opgesteld. De contributie wordt gehandhaafd op f. 80.- Het rittenschema wordt opgezet door Jan van Noort en Willem van Balen en is nagenoeg gelijk aan het jaar tevoren. Zij beide zullen de ritten uitzetten en voorrijden. Ook is er een tweedaagse gepland, nu vanuit Beekbergen bij Apeldoorn.
Als nieuwe leden worden verwelkomd Wim Matthijssen, reeds overleden, John Theunisse, nog steeds lid en Edwin Dekkers. Halfweg het seizoen zoekt ook Jos Dierks het vertrouwde nest weer op, nadat hij zich in 1995 had afgemeld. Een probleem is er in het voorjaar, als chauffeur Toine van der Heyden plotseling in het ziekenhuis wordt opgenomen. Gelukkig is zijn vader bereid voor enkele zondagen zijn taak over te nemen, zodat de volgbus blijft volgen. Ook de opkomst is de eerste ritten erg goed te noemen. Wellicht is het goede weer dit voorjaar een extra stimulans.
De tijdrit is naar voren gehaald en wordt al in mei verreden op de Wallen. Er dient zich een nieuw snelle man aan, nl Jan van Noort, die over de 14.7 km Willem van Balen 8 seconden voorblijft en Toon van den Broek exact 1 minuut. Er zijn wederom slechts 11 deelnemers.
Voor de tweedaagse hebben zich maar 11 deelnemers en chauffeur Toine aangemeld. Zij vertrekken op zaterdag 12 juni met de auto richting Beekbergen naar hotel “de Zwaan”. Beide ritten zijn uitgezet door Willem van Balen en Christ Couwenbergs. De eerst dag wordt het vertrek gegeven voor een rondrit over de Noord-Veluwe, een prachtige streek met veel bossen, en langs de IJssel. Na het diner volgt volgens een vast ritueel de zoektocht naar een kroeg in het dorp. Het verslag meldt hierover het volgende: ……..het dorp Beekbergen werd doorkruist op zoek naar een gezellige kroeg. Die werd snel gevonden, café “De Heksenketel”, een echte ‘Normaal-kroeg’ met een zebrapad tussen de beide biljarts en allerlei gekke internationale verkeersborden. We zaten al snel rond de stamtafel en Leo en Christ kwamen boven de muziek uit. De voorradige bakken Palm waren rond 11 uur leeg en daarom werd de dagsluiting maar gevierd met een “Hulzebosch”, een kruidenlikeur met waarschijnlijk sambal erin, want het werd erg warm van binnen…….. De tweede etappe op zondag gaat in oostelijke richting met de pont de IJssel over naar de provincie Overijssel. Bekende dorpen worden doorkruist: Bronkhorst, Zelhem, Varsseveld, Groenlo, Lochem. Op de terugweg wordt het donker in het westen en na de IJsselbrug bij Zutphen wordt het zo dreigend, dat de lat erover gaat. Toch is de bui sneller en in een ware stortregen worden de laatste 12 kilometers afgelegd. Zeiknat arriveert de groep bij het hotel. Maar een warme douche en een paar lekkere pinten doet alle ellende vergeten. Twee mooie fietsdagen zitten erop.
Na twee jaar wordt er weer naar Luxemburg vertrokken. Om diverse redenen is deze rit twee keer uitgesteld en wordt nu verreden begin september. Het uitzetten is weer voor rekening van Rum en Leo, de twee gekende Luxemburg kenners. Het is een mooie groep van 13 fietsers, aangevuld met chauffeur Toine. Rum en Leo hebben een route uitgezet richting Wilz en Kautenbach met meerdere lange beklimmingen. Het weer is prachtig en anti klimmer Christ – aan de staart van de groep – geniet ook, zeker als hij in de berm een echtpaar ontwaart, dat uitbundig zit te zonnen. De dame is het evenbeeld van Pamela Anderson en Christ kan het niet laten om te roepen “goeiemiddag samen” , maar hij bedoelt daarmee niet de man ! Wim van Nijnatten Jr. komt erachter, dat ouwe Willem toch taaier is dan hij. Op de laatste klim naar Kalborn schieten zijn benen in de kramp, hij blokkeert volledig en zoekt de bus op. Na afloop doet een goede ‘Diekirch’ overigens alle leed vergeten.
Omdat vorig jaar de feestavond niet is doorgegaan, heeft het bestuur een alternatief bedacht. Op 28 augustus wordt onder een stralende zon een fietspuzzeltocht voor het hele gezin georganiseerd, gevolgd door een gezellige barbecue. Eén en ander valt ook bij de partners en kinderen goed in de smaak en is voor herhaling vatbaar.
De competitie eindigt na 29 ritten en 2630 km. De opkomst is spectaculair gestegen tot boven de 50%. Zo staan er op 3 oktober nog 5 man aan de start, die clubkampioen kunnen worden. Cees Verstraten (AvO) is voor de tweede maal de gelukkige, vóór Willem van Balen, Jos Oostvogels, Fred van Ostaijen en Cees Schijven. Het jaar eindigt met 43 leden. Iedereen maakt zich op voor de millennium wisseling, hèt moment waarop alle computers zouden gaan stilvallen….of toch niet ?
2000
Na de millenniumwisseling krijgt de club een enorme boost met het aanmelden van liefst 10 nieuwe leden. De hele groep van de ‘Schaopskooi’ in de Kroeven wordt lid. Er zit voldoende jeugdig talent bij om de gemiddelde leeftijd flink te laten dalen. We verwelkomen: Ad van Agtmael, Geert Otte, Pieter van Zeggeren, Jan de Rooij, Werner van de Nobelen, Hans Antonissen, Toon Erkelens, Hans Becx, Peter den Hartog en Carlo Konings. Het bestuur wordt uitgebreid met een oude bekende: na enkele ‘sabattical years’ keert Cees Verstraten terug in het bestuur, zodat het weer uit 6 personen bestaat. Ook de Renault garage blijft de club ondersteunen met de service bus, die nog steeds wordt bestuurd door Toine van der Heijden. Voor twee leden begint het jaar met fysieke ongemakken. Ben Wesseling krijgt in Oostenrijk een wondje aan zijn voet, hetgeen uitloopt op een trombosebeen. Hij is hier weken zoet mee. Jac Vergouwen krijgt te maken met een vernauwde slagader en moet worden gedotterd. Voor beide is het een behoorlijke aanslag op de fysiek. Een nieuw fenomeen is, dat er tijdens de derde etappe bij Huis ten Halve regelmatig wordt overgeschakeld op het Brabantse likeurtje de “Schrobbelèr”. Steeds meer Bidonners gaan ook die derde etappe meerijden. Zo zijn er na één van de ritten 20 leden actief binnen Huis ten Halve, hetgeen goed is voor het ‘clubgevoel’. Het clubblad komt op een steeds beter niveau, doordat nu van elke rit een verslag wordt gepubliceerd. In een van de voorjaarsritten gaat Ad Boeren onderuit bij de suikerfabriek in Stampersgat doordat hij met zijn voorwiel in een scheur terecht komt. Cees Schijven gaat over hem heen. Een bebloede kop is voor Ad het gevolg, maar het valt gelukkig mee. Overigens leerzaam, want enkele weken later staat hij met een fonkelnieuwe valhelm aan de start.
Dit jaar is er geen twee-, maar een driedaagse begin juni. Er is een locatie gekozen nabij Brakel in de Vlaamse Ardennen, hotel “De Moriaan”. Simon van Noort en Wim Matthijsen hebben 3 routes uitgezet: vrijdag vanaf Huis ten Halve naar Brakel, ’s zaterdags een rondrit door Vlaanderen en ’s zondags terug naar Roosendaal. Op vrijdagmorgen staan er 16 fietsers en chauffeur Toine aan de start. Al direct is er alarm, er brand een rood lampje in de volgbus. Jan van Noort constateert al snel, dat er te weinig olie in de motor zit. Via Renault-Janssens wordt dit euvel rap opgelost. Al na enkele kilometers bij Achterbroek krijgt Leo Notenboom het moeilijk, hij heeft problemen het tempo te volgen. Wat blijkt… zijn achterwiel loopt aan, dit is gelukkig snel hersteld. Even later is het weer mis, zo meldt het verslag: ….Jan van Noort wees mij erop, dat bij Fred van Ostaijen er een bult op zijn achterband zat, die ik echter niet kon ontdekken. Maar 100 meter verder bleek, dat Jan gelijk had, omdat het bandje van Fred letterlijk ontplofte……
De route gaat verder over St Job in ’t Goor, Gravenwezel, Wijnegem en zo verder langs de oostkant van Antwerpen. Het is prima weer met weinig wind en er wordt volop ‘geouwehoerd’ achter de voorrijders. Ook de man, die als dorpsomroeper dienst zou kunnen doen trekt regelmatig zijn …mondharmonica … open ! De rust is in Buggenhout, waar soep en uitsmijters worden geserveerd, met als toetje koffie en appelgebak. Het appelgebak geeft na het vertrek een wat zwaar gevoel op de maag bij sommigen, bij Cees Verstraten zoveel, dat hij zijn maaginhoud geheel teruggeeft aan de natuur. Vlak voor Brakel krijgt de groep als uitsmijter de Berendries te beklimmen en voor sommigen is dit een zodanig onaangename verrassing, dat ze te voet worden gesteld. Om half vijf bereikt de groep het hotel in Brakel, waar de ontvangst zeer hartelijk is bij Leo en Linda. De eerste ‘tour general’ is voor rekening van de patron, wat zeer wordt gewaardeerd. Omdat er de volgende dag de heuvelzone van de Ronde van Vlaanderen op het programma staat, kruipt iedereen vóór 12 uur zijn bed in.
Het ontbijt is voortreffelijk en zeer uitbundig. Daarna vertrekt de groep richting de Vlaamse heuvels. De eerste, de Wolvenberg is steil, maar wel geasfalteerd. Een stuk verder duiken de kasseien van Kerkgate bij Mater op, een lang stuk vals plat oplopend, gevolgd door de tweede helling, de Molenberg met zijn scheve kasseien, gelegd vanuit een helikopter, zo lijkt het. Dit is voor velen een onverwachte, vervelende verrassing. In St Denijs-Boekel in café “De Giraf“ worden de lunchpakketten naar binnen gewerkt. Dan volgt een stuk over Waals grondgebied met de Kluisberg en de Knokteberg. Weer op Vlaams grondgebied wordt de route opgepakt met de Oude Kwaremont, de Paterberg, de Taaienberg en de Eikenberg. Na de tweede rust in Zegelsem begint de lucht er dreigend zwart uit te zien, zodat wordt besloten de route direct richting Brakel in te korten. Een gouden greep, want een daverend onweer barst los, waarbij regelmatig het licht in het café uitvalt. Toch wordt het een feestelijke avond, als Cees Verstraten via zijn vrouw hoort, dat RBC met 2-4 bij Excelsior wint en zo voor het eerst promoveert naar de Eredivisie. Hier wordt nog menig Palmke op gedronken.
De derde dag , na weer een voortreffelijk ontbijt, worden Leo en Linda bedankt voor hun goede zorgen en wordt op de trappen van het hotel de groepsfoto gemaakt. Vanuit het vertrek is het de eerst 20 kilometers een geaccidenteerd terrein,maar het zijn niet de toppen, maar juist de dalen, die last veroorzaken. Door de hevige onweders van de avond tevoren is er op veel plaatsen behoorlijk wat slijk op de weg terecht gekomen, oppassen geblazen dus. Het gaat door het Zeeuws Vlaamse land richting de pont van Perkpolder, waar er gewacht moet worden. Een ideale gelegenheid om de inwendige mens te versterken. Na de pont staat de wind ’in het hol’ en slaat de groep op hol langs de dijk naar Bath. Vooral Wim Mathijssen laat zich hier gelden. Om vier uur arriveert de groep bij café “Den Brembos” , dit is het eindpunt vanwege een feest bij het clubhuis. Een zeer geslaagd weekend met mooi weer op een bui na en een prima sfeer zit erop.
Dat er binnen het Bidon peloton ook verdenkingen van doping bestaan, blijkt uit het ritverslag van 23 juli van Simon van Noort:
……na de pauze vliegen gelijk 4 man met mij de Philipsdam op en er weer af. De snelheid loopt op tot 47 km per uur met een lastige zijwind. Voor leden van een toerclub toch redelijk dacht ik. Na de hergroepering op de Eendrachtbrug nestelt mede-vluchter Jan Verbocht zich gewoon weer op kop van de groep. Niks mis mee, maar verwijzend naar diens beroep, beweren boze tongen …. ( vul zelf maar in). Enkele kilometers verder laat penningmeester Jan Verrijzer zich uitzakken. Deze Jan moet misschien eens op consult bij die andere Jan ??….. Ook John Theunisse doet nog een duit in het zakje:
…… dat Toon v.d. Broek zo hard rijdt in de tijdritten is nog aannemelijk, maar dat hij hinnikend bij Jan Verbocht uit de garage komt, is toch wel verdacht….!
Hoe bouw je een naam op !!
De Bidon is duidelijk aanwezig bij de volksronde op de Kaai. Bij de prominenten koppels is de eerste plaats voor John Theunisse met Eddy Schurer en de derde plaats voor Willem van Balen met Ludo Delcroix. Ook René Schepers, Simon van Noort, Toon Verstraten, Wim Matthijssen, Ad van Agtmael, Cees Verstraten en Jan de Rooij zijn actief in de koppelkoers. Op 19 augustus gaan 20 Bidonners naar Luxemburg voor de traditionele klimrit. Rum en Leo hadden een route uitgezet vanuit Kautenbach, om zo verder naar het zuiden te rijden, maar de kantine van de camping brandde de week tevoren tot de grond toe af, zodat weer naar Lieler wordt uitgeweken. Het vertrek in Roosendaal is nat, onderweg wordt het nog natter, maar op de camping breekt tijdens de koffie de zon door. Het is een grote groep, met diverse fietsers, die voor het eerst in de heuvels fietsen. En dit kan toch zeer verrassend uitvallen, getuige het verslag: …al bij de eerste klim gaan de Dierksen en Geert Otte ervandoor. Toon Erkelens er vol gas achteraan. Even later hangt hij over zijn stuur, moet hij even nauwgezet op zijn tellertje kijken, of is het iets anders….. ? Een paar bemoedigende woorden en enkele nuttige adviezen van de routiniers over verzet kiezen en over doseren in de klim en met Toon komt het weer goed. Hij rijdt de rit verder probleemloos uit ….
De koffiestop is in Kautenbach en direct daarna daagt de mooie, lange klim met de haarspeldbochten op. Hier laat Rum — 60+ — zien, dat hij het klimmen niet verleerd is en stuift met 20 + omhoog. Hij weet, dat er nu achteraan gevloekt wordt en wil op tijd uit het zicht zijn. Vlot wordt de camping bereikt, waar een heerlijke douche, daarna een heerlijke “Diekirch” en tenslotte een prima diner de afsluiting vormen van een geslaagde fietsdag. Raar maar waar, zodra de groep zich met de auto op weg naar huis begeeft, begint het weer te regenen.
Zaterdag 26 augustus is er de fiets puzzeltocht onder prachtige weersomstandigheden. Er is een goede deelname, die later bij de barbecue nog wordt uitgebreid tot 54 personen. Tinuske van Beuken uit de Zeg levert daarbij het hilarische commentaar. Een week later wordt de tijdrit gereden op de Wallen. En dat levert meteen weer een nieuwe winnaar op in de persoon van Geert Otte, die Willem van Balen 14 seconden voorblijft, daarachter als derde René Schepers weer 8 seconden trager. Zo een mooi podium. Er zijn 14 deelnemers, waarbij John Theunisse uitvalt wegens een lekke band.
In september nemen 6 Bidonners deel aan de bedevaart tocht naar Santiago de Compostela, te weten Wim Matthijssen ( organisator), Simon van Noort, Jos Vos , Christ Couwenbergs, Leo Notenboom en Louis Vissenberg. Begeleid door een volg-, cq slaapbus leggen zij in 11 dagen ruim 2000 km fietsend af naar het Spaanse bedevaartoord. Op sommige momenten een helletocht, vooral op de Spaanse hoogvlakte met zijn stevige tegenwind. Maar allen bereiken het einddoel, het bedevaartsoord, en verdienen zo een aflaat van de heilige Jacobus. Of het straks zal helpen bij Petrus aan de poort valt nog af te wachten !
Op de laatste zondag van de competitie moet beslist worden wie de kampioen gaat worden. Er zijn dan 28 ritten gereden over een afstand van 2544 km met een prima opkomst van 54 %. Maar liefst 7 kandidaten staan aan de start voor de regelmatigheidsrit: Geert Konings, Ad van Agtmael, Toon Erkelens, Kees Schijven, Matthieu Sebregts, John Theunisse en Cees Verstraten. Het is toch weer Geert die het kortst bij zijn opgegeven tijd zit en zo aan het langste eind trekt. Het is voor hem al zijn 6e kampioenschap, chapeau! Een week later zou er sinds jaren weer een koppeltijdrit worden gereden, maar het weer is spelbreker en alles wordt afgelast.
Het jaar wordt afgesloten met de biljartavond. Die wordt weer eens gewonnen door RTC De Bidon, voor de 4e keer in 19 jaar. Het ledental stijgt naar 54 man door de aanmelding van Pieter Vrolijk en Robert Sijmens. Het is een goed seizoen geweest, veel nieuwe leden zijn ingereden en er was slechts 1 lichte valpartij.